ჩუმად არაკუნე დარდის სარეკელა,ჩუმად იწვიმე და ჩუმად იავდარე...
მთვარეს მიაბარე, მთვარე შეგინახავს
გრძნობის სიწრფელეს და სულის სიანკარეს.
ქარს ნუ მიენდობი, ქარი ოხერია,...
წავა, დაარიგებს ჭორებს მინდორ-მინდორ...
მხრებზე შემოიდგი ფიქრის კიდობნები,
ბოლო სამყოფელთან ჩუმად გადაზიდო.
ჩუმად ჩამოჰკარი სევდის ზანზალაკებს,
ჩუმად გადალახე ყველა ბარიერი...
ჩუმად იგალობე უფლის სადიდებლად,
ჩუმად იღიღინე „მრავალჟამიერი“.
მარიამ კოზმანიშვილი
No comments:
Post a Comment